sərsəm

sif. <fars.> Ağlını itirmiş, zehni qarışmış, fikri azmış. <Kabla Türbət:> Cənab həkim, mən bu dəli, sərsəm Heydərin atabir, anabir qardaşıyam. C. M.. Axırı Şaban sərsəm halətinə gəldi. Ə. H.. Sərsəm eyləmək – dəli eləmək, ağlını əlindən almaq. Abad qaşın xəyali ilə sərsəm eyləyib; Mehrab içində bir bax onun guftügusuna. S. Ə. Ş.. Sərsəm olmaq – ağlını itirmək, dəli olmaq, başı xarab olmaq, fikrini azdırmaq. <Göyçək:> . . Bəhanə gətirdi ki, . . sərsəm olmuşam. Ə. Ə..